Reading
Add Comment
Që kur ka filluar lufta e madhe e shifrave (kam një
parandjenjë që është që më 1912, zyrtarisht), hiç rehat nuk kemi parë.
Tashmë, jemi mësuar me shifra e me përqindje. 7% nga ana
e Metës; 4% rritja ekonomike; 72% borxhi i Saliut; 1 milionë (evro kësaj here)
kursimet e një jete të Fred Pezës...
Statistikisht, 25% të kohës së një mandati politik,
politikanët tanë kujtohen për ne. Me pak fjalë, 1 herë në 4 vjet. Që
rastësisht, qëllon që të jetë edhe vit elektoral.
Ndërkohë, shifrat që vlejnë (për shembull punësimi, forca
e punës, shtesa natyrore e popullsisë, numri i personave të arsimuar,
zhvendosjet demografike etj.), përveç se na ulërijnë në fytyrë, janë pjesë e
asaj që quhet “The smart way”: Mënyra më e mirë që t’i mbash njerëzit pasivë
(jo në atë sens ër shejtan) dhe të bindur, është duke kufizuar rigorozisht
spektrin e opinioneve të pranueshme, por të lejosh një debat shumë të gjallë brenda
(dhe vetëm brenda) atij spektri.
Tradicionalisht, dhe jo vetëm në Shqipëri, luhet një
ping-pong ndërmjet shumicës dhe pakicës politike, për disa tema të nxehta: punësimi,
pagat, kosto e jetesës, taksat ...
E ndërkohë që të gjitha palët bëjnë be e rrufe se janë më të
pafajshëm se fëmijët dhe më transparentë se streçet që sheh rrugëve të Tiranës,
ky avaz përsëritet e përsëritet, ad nauseam thotë Latini, deri sa në fushë
futet artilieria e rëndë e Ministrisë së Agjitacionit dhe Propagandës dhe
Portali i të Vërtetave Absolute.
* * *
Habere nga kohë të shkuara
Ishte viti 1997, pak ditë përpara se të fillonin
trazirat. Lideri Suprem i aso kohe, Sulltan Saliu i Parë, nga Porta e Madhe e
Berishllinjve deklaronte: “Për një gjë mund të zotohem këtu përpara jush dhe
para kujtdo, se paratë e shqiptarëve janë paratë më të ndershme dhe më të
pastra sot në Europë dhe kudo.”
22 vite më vonë, edhe pse më të rafinuar, vazhdonte i njëjti
avaz. Diferenca e vetme është se prej kohësh tashmë beteja ishte zhvendosur nga
Institucionet (e kam fjalën për godinën fizike, jo për atë çka përfaqësojnë në
konceptin e shtet-formimit), tek bazat e luftëtarëve.
Rrethimi i tretë i Kështjellës së Surrelit po ndodhte
gradualisht.
Këmbanën e alarmit e kishte dhënë Ministrja e Kyltyrës
Oksidentale dhe të Vërtetës. “Amanet. Kujdes librat. Mund t’ju pallojnë për
hiçgjë” cicëronte. Por populli ishte i trashë. Nuk e kuptonte. Leqë për këto gjëra,
muhabete librash, kulture, edukate, vlerash, edukimi e më the të thashë kishte
kohë që kishte marrë masat qeveriu – çik nga çik, jo ul cilësinë e arsimit, jo
nën-paguaj mësuesit, jo hap ca kioska që shtypnin diploma e mbanin hesapet në
defter... në gjuhë populli i thonë “U bë muti mullar”, por unë jam me shkollë të
lartë dhe me dy mastera, prandaj them se Shqipëria u bë një minë me sahat. Çeta
të organizuara pionerësh u përpoqën ta përcillnin edhe më tej cicërimën dhe
Kyltyrën Oksidentale me dàzìbào nga të gjitha anët, por mezallah se merr
vesh ky pis milet.
Të gjithë i kishin sytë nga Ay, Profeti i Madh, tashmë
edhe Ministër i Punëve të Dynjasë dhe i Ballkanit të Bashkuar. Prej kohësh,
qeveriu (ose ç’kish ngelur), kishte kaluar në ilegalitet. Një ditë mblidheshin
tek baza (shtëpia) e shokut Gramoz, një ditë tek baza e shoqes Balluku (çupkë
e nderuar nga derë e madhe e Ballukëprerëve), e një ditë tek Bunk-jo-Art (në
Surrel, dallohet kollaj, ka një bahçe të madhe).
Mbledhjet e Shtabit ishin përgjithësisht të shkurtra. Pak
direktiva, të tipit “Like ynë, plumb për armikun”; “Populli në këmbë, Partia në
ballë”; “Like & Share = Integrim Europian”; “Shpifje, shpifje, shpifje”. Në
fund, të gjithë anëtarët e Byrosë ngriheshin në këmbë e i uronin Profetit urimet
më të mira dhe marrtë nga ditët e shokut Taulant Balla dhe të shoqes Elisa
Spiropali. Nga të shokut Braçe jo, sepse nuk i ka ditët 24 orëshe ai.
Nga një anë Tigri i Viçidolit, nga ana tjetër Lord of the Tepsi. E të
dy i ishin futur një rruge, që nuk e dinin ku do përfundonte (nga cikli “Mos i fol shoferit ër taj”).
Ku ta dinin këta të shkretët që ne shqiptarët paskërkemi
qënë kaq të etur për çik kalifat e kalif. Por për atë që ka emrin Mia.
Ne, the silent majority, ndërkohë, vazhdojmë të jemi të zhveshur...
, hiç rehat nuk kemi parë. Tashm...){kind=link}
0 komente:
Post a Comment