Reading
Add Comment
Mendimi publik (po deshe quaje opinionbërje
publike) në Shqipëri aktualisht dominohet – fatkeqësisht – nga disa blloqe të
parafabrikuara në furrat e zyrave partiake. Por jo vetëm.
Parafabrikati – simboli (tashmë) gri dhe i
trishtë i revolucionit të njeriut të ri dhe ndërtimit të shoqërisë së re socialiste
– që kishte për emblemë çelikun dhe beton-armenë, gjithnjë nën grykën e pushkës
por pa harruar draprin dhe çekanin, ishte (asokohe) “the jewel in the crown” i
pushtetit. Ishte mohimi dhe shkatërrimi i së shkuarës (sepse duhej ndërtuar një
botë e re); ishte pasqyrimi i urbanizimit (lëvizjet e mëdha demografike nga
fshati në qytet); ishte ekzaltimi i industrializimit të imponuar nga Moska mëmë.
Fatmirësisht, nuk u mjaftuam që këtë mrekulli ta
linim në lëmin inxhinierik dhe arkitektonik (i thënçin). U kujdesëm që ta
kultivonim edhe në lëmin e të menduarit e të shprehurit publk.
Që prej ’90, furrat e partisë u kujdesën që
mendimet të ishin të parafabrikuara, sepse mendimi kritik ishte too much. Duhet
të kishte një memorie kolektive të manipulueshme, të kontrollueshme, të pakontestueshme.
Të kishte me pak fjalë një False memory kolektive. Dhe besomëni që është gjë
shumë e bëshme.
Dhe nuk e them unë.
E thotë Elizabeth Loftus – chapeau!
Studimet e saj mbi manipulimin e gjuhës, që
ndikon procesin dhe produktet e memories njerëzore, tregojnë se edhe ndryshimi
më i vogël (qoftë nyje, folje, kryefjalë etj.) mund të manipulojë memorien dhe
mënyrën se si njerëzit përgjigjen. “Nëse u jep njerëzve informacion të rremë –
madje edhe mbi eksperiencat e tyre – mund të shtrembërosh, ndotësh apo
ndryshosh memorien e tyre”.
Në këtë kohë ku i kemi thënë lamtumirë privatësisë,
ndoshta parafabrikati është parashuta jonë. Homogjenizimi i mendimit – të paktën
si qasje – na kthen në totalitarizëm, ku “socializmin e ndërtojnë masat”, dhe
ku prej individit pritet që të flasë në publik me “zërin e masës” – ose në një
skenë të tillë të veprimit publik, ku çdokush e beson(te) veten për njeri të
thjeshtë, të tabanit, të popullit.
E kështu, për ne – the silent majority –
publikja është bërë Kim Kardashian. Çdo gjë që urrejmë nga e sotmja: një content
i vogël, pa vlerë, që ti e urren, por që gjithsesi nuk mund të mos ta shohësh. E
përfundon në një diksutim të pafundëm në kokë për plot 12 minuta, deri sa shpërqëndrohesh
nga një parafabrikat tjetër.
Me pak fjalë, o çuna po boll ja q***a ropt.
 në Shqipëri aktualisht dominohet – fatkeqësisht – nga disa blloqe të parafa...){kind=link}
0 komente:
Post a Comment